- Ömer Seyfettin, Milli edebiyatımızın realist hikaye türünün en büyük temsilcisidir.
- Asıl mesleği subaylık olan sanatçı Balkan Savaşı sırasında Yunanlılara esir düşmüş, sonra İstanbul’a dönmüştür.
- Son devir Türk hikayeciliğinin en büyük yazarlarından biri ve Yeni Lisan hareketinin savunucularındandır.
- Selanik’te çıkan Genç Kalemler dergisinde Yeni Lisan makalesinde Servet-i Fünün edebiyatının ağdalı, katışık diline karşı arı, sade halk dilini savundu.
- Klasik öykünün edebiyatımızdaki ilk temsilcisi oldu.
- Amacı, millî şuuru kuvvetlendirmek, toplum hayatındaki aksak yönleri ortaya çıkarmaktır.
- Hikayelerinin konularını gündelik yaşamdan, çocukluk ve askerlik anılarından, tarihten, halk fıkralarından, menkıbe ve efsanelerden alır. Aşk konusunu da bu hikâyelerinde işler.
- Hikayelerinin bazılarında sosyal hayattaki gülünçlükleri karikatürize eder.
- Konularını gerçek hayattan alır. Bu sebeple hikâyeleri realist özellik taşır.
- Bazı hikâyelerinde Balkanlarda çekilen sıkıntıları ve acıları işlemiştir. Hikayeleri çoğunlukla beklenmedik sonuçlarla biter.
- Dili sade ve süsten uzaktır. Kurguları oldukça başarılıdır.
- Hikayeleri teknik açısından zayıftır. Gereksiz ayrıntılara ve müstehcenliğe varan açıklamalara eserlerinde yer verir.
- Ömer Seyfettin hikayeyi, romana geçiş için bir araç olarak kullanmamıştır.
- Çok az sayıda şiirleri vardır. Bunlar aruz ve hece ölçüsüyle yazılmış deneme niteliğindedir.
Eserleri:
Şiir: Ömer Seyfettin'in Şiirleri (Derleme)
Roman: Ashâb-ı Kehfimiz, Efruz Bey, Yalnız Efe
Hikâye: Harem, Yüksek Ökçeler, Gizli Mabet, Beyaz Lale,
Asilzâdeler, İlk Düşen Ak, Mahçupluk İmtihanı, Dalga, Nokta, Tarih Ezelî Bir Tekerrürdür,
Kızılelma Neresi?
İnceleme: Millî Tecrübelerden Çıkarılmış Ameli Siyaset, Yarınki Turan Devleti, Türklük Mefkûresi,Türklük Ülküsü (ilk 3 kitap bir arada ölümünden sonra)
){kind=link}